O co chodzi z tą ustawą? Istota ustawy o broni i amunicji

Dzień dobry,

Chciałbym na swoim nowym blog powitać wszystkich wszystkich czytelników, którzy trafili tu przypadkiem lub zostali skierowani przez odnośnik w wyszukiwarce. Mam nadzieję, iż jeśli interesujecie się prawnymi kwestiami posiadania broni i amunicji znajdziecie tu odpowiedź na nurtujące Was pytania. Blog jest dopiero w powijakach, więc możliwe, że tematy postów nie sprostają waszym oczekiwaniom. Tym niemniej zapowiadam stałe dodawanie interesujących treści i zapraszam do udziału w życiu bloga poprzez komentowanie i kontakt. Z pewnością pomogę, a Wasza inicjatywa zachęci mnie do publikacji i dostarczy pomysłów na nowe posty!

ZACZYNAMY!

Problematykę funkcjonowania broni w polskim porządku prawnym reguluje Ustawa z dnia 21 maja 1999 r o broni i amunicji (Dz.U.2012.576 j.t., zwana dalej u.b.a.).  Właściwie to wedle jej uregulowań będzie lawirowała tematyka niniejszego bloga. Na początku warto zastanowić się, co jest przedmiotem tego aktu. Według art. 1 u.b.a. ustawa określa zasady wydawania i cofania pozwoleń na broń, nabywania, rejestracji, przechowywania, zbywania i deponowania broni i amunicji, przewozu przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz przywozu z zagranicy i wywozu za granicę broni i amunicji, jak również zasady posiadania broni i amunicji przez cudzoziemców oraz zasady funkcjonowania strzelnic. Można więc śmiało przyjąć, iż akt ten ma z zasady objąć swoim zasięgiem cały, szeroko rozumiany obrót bronią i amunicją. Nie ma przy tym chyba wątpliwości co do znaczenia określonych działań, poza jednym przypadkiem - przechowywania, które może być rozumiane różnorako.

W tym wypadku pomocniczo można odnieść się do judykatury, która wypowiedziała się w w/w kwestii - "Ustawa z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 ze zm.) oraz rozporządzenie z dnia 3 kwietnia 2000 r. w sprawie przechowywania, noszenia oraz ewidencjonowania broni i amunicji (Dz. U. Nr 27, poz. 343) nie dają legalnej definicji przechowywania broni, należy zatem przyjąć, iż z przechowywaniem mamy do czynienia w sytuacji, kiedy broń nie jest noszona, wożona lub używana. Pojęcie przechowywania nie jest skategoryzowane jakimkolwiek przedziałem czasowym, zatem skarżący odkładając broń do szafy drewnianej, nawet na kilka minut, przechowywał ją przez ten okres." (wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 lutego 2006 r., sygnatura akt VI SA/Wa 2041/05).

Jedną z najważniejszych tez niniejszej ustawy statuuje natomiast art. 2 u.b.a., który wskazuje kategorycznie, iż poza przypadkami określonymi w ustawie nabywanie, posiadanie oraz zbywanie broni i amunicji jest zabronione. Wobec powyższego możemy poznać generalny zamysł ustawodawcy, który właściwie całkowicie wyklucza obrót bronią spod swobodnej władzy obywateli. Poza nielicznymi wyjątkami, zawartymi w akcie, jak pozwolenie na broń, czy rejestracja, właściwie jakiekolwiek władztwo faktyczne nad bronią jest zabronione i sankcjonowane przepisami Kodeksu karnego. W praktyce rola Ustawy o broni i amunicji sprowadza się do zapewnienia państwu pełnej kontroli nad obrotem bronią i amunicją oraz ewidencjonowaniu jej posiadaczy, jak i poszczególnych egzemplarzy.

Przy okazji opisywanego przedmiotu "wychodzi na wierzch" ostatnio popularny postulat zapewnienia obywatelom szerszego dostępu do broni.  Również powszechnym jest powoływanie się na "zdobycze dobry rewolucji" w kontekście wolności do posiadania broni. Mało osób zdaje sobie sprawę, iż na tak często dziś zadawane pytania retoryczne: "czy nasze konstytucyjne prawa i wolności nie potwierdzają potrzeby posiadania broni?" odpowiedź jest prosta - NIE, nie potwierdzają. Odpowiedzią zajął się już Naczelny Sąd Administracyjny niespełna dwa lata temu. W wyroku z dnia 18 maja 2012 r. stanowi wprost: "Prawo do posiadania broni nie należy w Polsce do wolności i praw obywatelskich."  To chyba wyczerpuje temat...

Pozdrawiam
Tomasz Duda